Je krijgt een patroon van jezelf zo vaak onder ogen totdat je het doorziet én besluit om anders te reageren. Dat is mijn ervaring. Bewustwording van je patronen, van je vertrouwde manier van reageren, van je immer herhalende (beperkende) gedachten, dat is één ding. Het lukt vaak wel om je patronen te leren zien en om je bewust te worden van wat je onbewust doet. Een kwestie van observeren en evalueren. Vaak eerst achteraf, als je al weer automatisch in een patroon geschoten bent. Je kijkt terug naar wat je deed en wat het effect ervan was. Hoe meer je bewustwording groeit, hoe sneller je je gedrag doorziet. Uiteindelijk is het de kunst is om je gedrag IN zo’n situatie te kunnen veranderen. Dus bewust kiezen om in het moment anders te reageren en niet zoals voorheen vanuit automatisme en gewoonte.
◊
Zo’n onbewust patroon van mij is bijvoorbeeld het afkeren, ontkennen of relativeren van een vervelende situatie. Daarmee bedoel ik dat ik mezelf ervan verwijder, alsof het een ander betreft en niet mezelf. Ik voel er niets bij, ik heb er geen last van, ik ‘parkeer’ het als het ware. Ik ga er rationeel mee om en kan er zonder emotie over praten. Zelfs als een ander doorvraagt wordt mijn eventuele verdriet of boosheid niet geraakt. Ik kan me er prima voor afsluiten.
Dat is een mooie overlevingsstrategie, die soms heel handig kan zijn. Maar niet als je dit lang of met regelmaat toepast, want dan blijf je in het overleven hangen en doe je niet meer echt mee. Dan zet je eigenlijk een deel van je leven ‘on hold’.
Dat afscheiden, dat niets voelen, dat heb ik mezelf als kind aangeleerd. Als volwassene doet zo’n patroon je echter geen goed. Er is ook geen reden meer om zo met een situatie om te gaan, als volwassene kan je een vervelende situatie best wel aan. Het is beter om ergens mee te dealen, om er mee om te gaan. De situatie is niet anders. Je kunt de situatie niet veranderen, het is zoals het zich voordoet. Maar je kunt wel anders omgaan met een situatie.
◊
En zodra je ziet dat je weer in een bepaalde situatie beland bent die je vaker hebt meegemaakt, dan is de kans er om er anders mee om te gaan. Om iets onder ogen te komen, om te ervaren wat het met je doet. Om de teleurstelling te voelen en te uiten. Om te ervaren dat je ergens enorm van baalt en dat je deze situatie niet wilt. Je verzet te voelen en daarbij stil te staan.
Stil staan bij wat het met je doet in plaats van het te negeren. Eerlijk zijn tegenover jezelf.
Je weet immers dat als je je gevoelens er niet laat zijn je elke keer diezelfde situatie voor de kiezen zult krijgen totdat je het aangaat. Onderdrukken leidt tot herhaling. Onderdrukken van emoties ruimt niets op, ze blijven binnen in je totdat ze opnieuw getriggerd worden. Dat deel in jezelf dat het liefst niets wil voelen, dat deel wil erkend worden. Dat deel in jezelf wil weer mee doen.
Hoe meer patronen je kunt zien en los kunt laten, hoe meer je jezelf wordt. Patronen houden je gevangen, hoe meer je loslaat des te vrijer je je voelt. Je voelt letterlijk en figuurlijk meer bewegingsruimte.
◊
Wat helpt om zo’n patroon doorbrekende stap te zetten?:
Als je helemaal klaar bent met je patroon omdat je ziet dat het je niets brengt. Of als een ander helemaal klaar is met jouw manier van reageren. Of als binnen in je een stemmetje is die vrijheid wil, als je voelt dat er een stukje van jezelf bevrijd wil worden. Als je weet dat het leven veel mooier kan zijn als je iets doorbreekt.
Er zijn veel redenen waarom je iets bij het oude wilt laten of wanneer je anders wilt. Voor beide keuzes is wat te zeggen. Je hebt een vrije wil, de keuze is aan jou.
Dat is het mooie. Voel je niet schuldig als je kiest voor het oude vertrouwde. Het is zoals het is en je kunt altijd opnieuw kiezen. Het leven is een proces. Je mag voortdurend blijven oefenen en experimenteren, het is jóuw leven.